دین مقدس اسلام به عنوان مکتبی اجتماعی و انسان ساز، اصل مشارکت و مسئولیت همگانی در پیشبرد اهداف اجتماعی را مبنای حرکت جامعه به سوی تعالی شناخته است و باورهای دینی و غیرت ملی مردم ایران در تاریخ بلند این سرزمین نیز همواره تکیه گاه و پشتیبان جنبش ها و حرکت های اصیل فرهنگی و اجتماعی بوده است.
در همین راستا نظر به لزوم فراهم نمودن بستری مناسب جهت تامین بهداشت برای همه و رفع نیاز های اساسی بهداشت، درمان و تامین سلامت برای همه بر اساس اصول مصرح قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران به منظور بهره گیری از توان مندی های مادی و معنوی خیرین و تشویق و ترغیب انسان های توانگر، نیک اندیش و با کرامت در گسترش امور بهداشت، درمان و آموزش پزشکی جامعه، گسترش کمی و کیفی فرهنگ خیریه، سیاست گذاری و برنامه ریزی جهت هدایت اصولی و ساماندهی کمک ها و مشارکت های مردمی و خیرین به سمت نیاز ها و اولویت های اساسی ، نظم دادن به فعالیت موسسات خیریه سلامت کشور، رفع موانع موجود در تسهیلات امر مشارکت خیرین و جذب کمک های خیرین و واگذاری امر بهداشت و درمان به مردم به صورت غیر انتفاعی و عام المنفعه در راستای اجرایی شدن اصل 44 قانون اساسی و مستندا” به ماده 10 قانون تشکیل وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و عمل به فرمایشات مقام معظم رهبری (مدظله العالی) و اجرای سیاست های دولت کریمه جمهوری اسلامی مبنی بر مشارکت همگان در توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کشور ، سیاست های کلی مجمع به شرح زیر تنظیم گردیده است:
الف) نقش آفرینی دربهره گیری از توانمندیهای مادی و معنوی خیرین و کمک به مدیریت بهره ور منابع مردمی در عرصه سلامت جامعه با همکاری و نظارت وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی (پیشرو)
ب) توجه منعهدانه به ارزش ها (رازداری، صداقت، تقویت اعتماد عمومی و رضایت ذینفعان)
ج) توجه متعهدانه . علمی به معیار های سلامت جامعه با توجه به نیات اهدا کنندگان منابع و سیاست های وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی
د) اهمیت دادن به منابع معنوی و خداپسندانه بانیان خیر و تلاش برای حداکثر سازی آن
هـ) رشد و توسعه، پویایی و پایداری معقول در عرصه ارائه خدمات
